7 Ağustos 2016 Pazar

Kısmet Değilmiş!

Kaç karanlık eylül geçti?
Kaç kez değişti kalın, örgü kazaklar?
Kaç kere sevdik sonbaharı, seninle aynı?                                                      
Karanlık bir gecede, ara bir sokaktan dönersin ya köşeyi, deniz çıkar karşına.. İçindeki tüm endişeler, korkular o an boğulur denizde. İşte deniz bu yüzden gündüz mavi, gece siyahtır. Nedensiz mutlu olursun işte, denizi gördüğünde. Yağmur çiselmeye başlar. Tek tek hissedersin damlaları, denizin üzerine bakarsın ya, kristal kristal olmuştur, bölük pörçük canını sevdiğimin siyahı..                                                          Yakma canımı..                                                                   Dudaklarından dökülen eylül ayı, gelir mi sence?                                                                                             Bir gemi bekliyor denizde, sabah olmuş! İçim kıpır kıpır, yolculuğa hazırlanmış insanları görünce.. İşte yüreğimin kıyısında da var böyle bir gemi, beni her sabah mutlu uyandırmaya çalışıyor. Kuşların ötüşü kadar acıklı olmasa da, pek keyifli ötmüyor. Ama yine de mutlu oluyorum sen karşıma gelince.. Binip gitsek o gemiye..
Gülüşlerimi çalma benden. Birbirimizi tamamladığımız kollarımız ayrıldı yine birbirinden. Suskunluğum ile beslenme. Daldırma gözlerimi, baktığım her yerde sen.. Ağlatma beni, her gözyaşım sen.. Uzun uzun yazılarımı kısaltma, sözlerimi susturma adam. Tek bir hareketinle gündüzlerimi geceye çevirme. İçimdeki boşluğa daha fazla boşluk atma yalvarırım! Dolma gözlerime, kırmızı yakışmaz bana! Ne istiyorsun elmacık kemiklerimden sen? Korkuyorum, açık açık söylüyorum. Seni kaybetmekten korkuyorum. Yanılmak istiyorum aklıma düşen düşünceler hakkında. Yüreğimin anahtarı da kaybolmuştu hatırlasana. Sen de kaybolma, sakın! Ben bulamam öyle kolayca seni.. Sen pek göstermezsin kendini bilirim. Ne zormuş seninle tanışık olmak adam. Bizim kitabımızda imkansız yazmaz dedik, seni, imkansızı konu aldık kitaplarımızda. Nasıl çelişki ama? Ters düşme yüreğime.. Kaçma benden..                                                                  Yakalarsam..                      
Havada aşk kokusu varmış! Hak edenler çekip almış, cefası bize kalmış. Ayıklanmış, ayıklanmış sensizlik bana düşmüş. Ortada duran şu koskoca sensizlik, benim şeklimi almış.                                                                                     Ben sensizim.                                                                                  Ağrıyorsun içimde.                                                                               Daha çok yayılıyorsun. Dağılıyorsun. Saat 21.04'te bana bahşettiğin o iğrenç duygu sayesinde, sensizliğin üzerine bir de yalnızlık düştü bana. Bir sen düşemedin ya. Yüreğimde her şey oldun sen. Sensizlik oldun, yalnızlık oldun, kuş oldun, kelebek oldun.. Daha sayıp sayamadığım bir çok şey oldun.                                                                                            Bir tek benim olamadın.                                                                                  Rüyalarıma ait oldun, yollarıma ait oldun, hayallerime misafir oldun, yüreğimin ev sahibi oldun..                                                                               Bir tek benim olamadın.                                                                                     Olsun,                                                                                kısmet değilmiş.        

Devamı gelecek. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder