Kimi keyif alır bu çok ve sık değen ferahlıktan.
Kimi ise içine kapanır ve bir şekilde kaçar yağmurdan.
Karakalem gibi çizilir durur tüm hayatın. Önce belirsizlikler içinde.. Ve sonra, onca belirsizlikler içinde belli olur ya mutlu son.
Ya da mutlu küçük uçurumlar.
Atlarsınız.
Bir el bırakılır o gece. Bazıları ise küçük bir el hamlesiyle bırakır geçmişindekini, bilinmez bir geleceğe. Somut veya soyut engeller konur. Kiminin yüreği yanar, acısını bastırmak için canını yakar. Kiminin yüreği başkası için çarpar, gülünce yüzünde oluşan çizgilere, artık bir başkası tapar.
O gece salı gecesidir mesela. Gözünün önüne gelir kapının arkasında asılı palto. Bir koku duyarsın, Pera sokaklarındaki yürüyüşünü hatırlarsın. Ya da belki çantanı karıştırırsın, eski küçük eşyalar için.
O gece salı gecesidir mesela. Akşam 7'de eve dönersin, kendini yatağa atarsın. Sabah 7'de bir fark edersin ki hiç uyumamışsın. Sırılsıklam olmuş yüzün, sırılsıklam olmuş yatağın, kurumuş bir kalp için.
Öyle bir salı gecesi gelir ki, anlatmak istediğini bile anlamaz olmuştur artık birileri. Öyle gitmiştir. Öylece gitmiştir.
Sana bıraktığı tek şey, kabullenmekten başka çaren kalmadığı gerçeğidir.
Ertesi gün olur. Gülmüş ve bunu fark edince garipsemişsindir. Kapının arkasına bakarsın paltosuz, Pera sokakları kokusuz, çantan bomboş.
Adamın gidişi, kadının bitişi oldu.
*Adam, huzurla uykuya daldığını sandı, aslında uyuduğu yer topraktı.
*Kadın, öldüğünü sandı, aslında hafifletmişti yeni kanatları.
Belki geç belki erken oldu ama,
Adam öldü, kadın güldü.
(Ben "Adam" deyip duruyorum ama, etiketinde "Adam" da yazsa, kasadan "Adam" diye de geçse, siz yine de fişinizi faturanızı kontrol ediniz. Bu kadın bir kez daha takla atmış arabayı komple boyayarak "Kazasız" diyerek satmaya çalışan bir sahtekarı atlattı.)
