kağıda dokunduğunda harikalar yaratan şu küçük kalemimi elime aldığımda mutlaka bir çark dönmüş oluyor.
ya bir parçam daha kopuyor acıta acıta ben ACIYORUM her şeyimle acıyorum ve kendime acıyorum
ya bir karanlık daha ekleniyor kanata kanata ben KANIYORUM her şeyimle kanıyorum ve buna kanıyorum
bembeyaz kağıdı mutlaka zihnimdeki dumanlarla lekeliyorum. nefretimi kusuyorum, üzüntümü çiziyorum, ben yazıyorum yazıyorum yazıyorum ama büyük resme bakınca sadece bir karalama görüyorum.
kürek çekiyorum tek başıma çekiyorum ÇEKİYORUM ama bakın bir santim ilerlemiyorum ve biliyor musunuz bir gram akıntı bile yok
kafamı kaldırıyorum kaldırıyorum MASMAVİ GÖKYÜZÜ DİYE BAKIYORUM ama yanılıyorum başım eğik ilerleyemediğim denize bakıyorum ve biliyor musunuz dik durmaya yüzüm yok
güneşimden vazgeçiyorum VAZGEÇİYORUM arkama bakmadan değil arkama baka baka arkama bakakala geri geri gidiyorum ama sadece kafamın içinde yaş alıyorum yaşlanıyorum gözlerimle birlikte ve biliyor musunuz buna hakkım yok
DİYORUM YA SÖYLÜYORUM SÖYLÜYORUM BİR YAPRAK MİSALİ AĞIR AĞIR DÜŞÜYORUM DÜŞÜYORUM AMA İZLEYİN BAKIN KENDİMİ NASIL DA TUTAMIYORUM VE BİLİYOR MUSUNUZ BU HİKAYENİN SONU YOK
susuyorum konuşasım var
duruyorum gidesim var
gidiyorum kalasım var
biliyorum içesin var
yaşıyorum... ...
