artık.

 

artık başka anlamlarda ara.

kendime not bu cümleler artık noktalama işaretleri bile koymuyorum

siz beni eksik ya da yanlış anlayadurun artık ben kendimi anlamak bile istemiyorum

her insanın anlamsız bazı anıları vardır ya benimki de parça parça yavaş yavaş unutuyorum

unutmak istiyor muyum belli belirsiz aklımda dönüp duran bazı saniyeler

zaman geçtikçe zaman dursun istiyorum

içtiğim kahveleri geç aldığım çektiğim nefesten bile tat alamıyorum

ben şimdi sadece sana bakarken aklıma düşen cümleleri kağıda döküyorum

ne yaptım ne yapıyorum kendimden bi haber

ben yürüyorum arkama bakıyorum arkamda yine ben geri dönmemi bekliyorum

bir film sahnesi gibi ruhum bedenime girerken bile ruhumu geride bırakıyorum

kaç parçaya bölündüm bilmiyorum

ufacık bir şeye tedavi ararken bile bunu umursamak istemiyorum

adım adım senden kaçarken yere bakıyorum bir şeytan gibi ayaklarım sana dönmüş ben bunu istemiyorum

geçmişten kaçarken geçmişin kucağına düşüyorum

aynı geceyi kaç gece yaşamak istedim artık sayamıyorum

beni sen keşfet isterken kendimi sana sayfalarca anlatırken buluyorum

sana anlattığım her şeyden kendimi sorumlu tutuyorum ben bundan nefret ediyorum

kendimi tek tek toplayıp bi eğlence gibi fırlatıp atıyorum

ben bir doluyum çok doluyum ama yağmur gibi damla damla yere düşüyorum

izle bak aşağıdayım ama kendimi nasıl da tutamıyorum

her sabah mutlu uyandığım için senden nefret ediyorum

sesinin tınısını ve çekinerek dokunuşunu unutamıyorum

unutamayışımı unutmak istiyorum beceremiyorum

anlamsız ezgilerinde kendimi arıyorum bulamıyorum

sen benden arındıkça ben bir şişe şarap oluyorum

sen yavaş yavaş unuttukça

ben yudum yudum azalıyorum

bir şey yap.