Tekrar kalemi elime aldıranlara teşekkür mü etsem, küfür mü etsem bilemiyorum!
Yazıma böyle başlamak istedim çünkü gerçekten içinizden birileri sayesinde(!) tekrar yazıyorum. İnsan bazen bazı şeylere tahammül edemediğinde ve içini dökemediğinde en yakın dostuna başvuruyor. Yani "kalem"e. Ve anlatmaya başlıyor. Ben de çok anlattım. Ama bir türlü fırsatım olmadı, gün yüzüne çıkarmaya. Bazı şeylerin çivisinin çıktığını gördüm, hak etmeyenler baş köşede yerini almış. Öyleyse benim öyküme de bir göz atın istedim.
Koskoca dünya yerinde yokken yaşamaya başladım ben. Üzüldüm ve anlattım. Ama görüyorum ki benim can kırıklarım, başkalarının eksik yapboz parçaları yerine geçmiş. Ben de dedim ki, o halde OKUYUN, OKUTTURUN!
Küçük bir yabancının dünyasına bir miktar adalet katın..
Her hakkı saklıdır.
Çünkü bu benim hikayem. Gerçekten.
Bu, benim penceremden, haksızlığa karşı atılmış bir adımdır.
Çağla Balıkçı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder